- از ۲۰سال پيش که پدر و مادرم از هم جدا شده اند من و خواهر بزرگترم با پدرمان زندگي مي کنيم. مادرم سه سال بعد از جدايي با مردي که ساکن انگليس بود ازدواج کرد و به آنجا رفت و هر وقت به ايران مي آمد سري به ما مي زد و برايمان لباس ها و وسايل قشنگ مي آورد و من و خواهرم را شيفته زندگي اش مي کرد و پدرم با بزرگواري به هيچ وجه از ملاقات او با ما اعتراضي نمي کرد اما مادرم هميشه گله مند بود

بقیه در ادامه مطلب

قرار بود آخرين حرف هاي مان را بزنيم. ديگر همه چيز بين ما تمام شده بود و اميدي به ادامه زندگي مشترک مان نبود. رويا با رفتارش همه پل هاي پشت سرش را خراب کرده بود و فقط يک راه باقي مانده بود؛ جدايي. مشکلات زندگي ما زماني شروع شد که فکر و خيالات پوچ سراغ رويا آمد. او زن دومم بود و همراه با دختر ۱۶ ساله ام باران با يکديگر زندگي مي کرديم. بعد از فوت لاله من عاشقانه رويا را دوست داشتم و همه تلاشم اين بود که در کنار او و تنها دخترم زندگي خوبي داشته باشم

بقیه در ادامه مطلب.

اوضاع مالي ام چندان خوب نبود. در يک خانه کوچک مستاجر بوديم. پدر و مادرم هم دار و ندارشان يک خانه کلنگي بود. آنها ديگر سالخورده شده بودند و وقت استراحت شان بود. دوست داشتم کاري کنم آنها در آسايش زندگي کنند اما دستم بسته بود. يکي از آرزوهايم اين بود که آنها را به سفر مکه يا کربلا بفرستم. هم سن و سال هاي شان هر کدام چند مرتبه به زيارت رفته بودند و پدر و مادرپير من حسرت اين سفر به دل شان مانده بود. من پسر بزرگترشان بودم و نبايد اجازه مي دادم آنها حسرت به دل بمانند. يک روز در بين آگهي هاي روزنامه چشمم به آگهي يک شرکت مسافرتي افتاد

بقیه در ادامه مطلب

محمد جعفري - نگراني و اضطراب، يک لحظه رهايم نمي کرد. همه آرزوهايم در گرو گذر از اين مرحله بود. به هر قيمتي که شده مي خواستم به خواسته ام برسم. آن روزها فقط به موفقيت در کنکور فکر مي کردم. پدر و مادرم هميشه امکاناتي که براي تحصيل لازم داشتم رادر اختيارم قرار مي دادند تا در آينده پزشک شوم. يادم مي آيد مادرم از خيلي سال پيش به همه مي گفت مهران قرار است در آينده دکتر شود. روياي خوشايندي بود. اما براي عملي شدن اين رويا بايد از سد کنکور مي گذشتم. وضعيت تحصيلي ام بد نبود اما اعتماد به نفس کافي نداشتم. کمتر از ۶ ماه تا کنکور وقت داشتم. بايد کاري مي کردم. اگر در دانشگاه پذيرفته نمي شدم بايد به خدمت سربازي مي رفتم و معلوم نبود بعد از آن بتوانم باز هم درس بخوانم. به همين دليل با همه وجود به دنبال راهي مطمئن براي موفقيت در کنکور بودم

بقیه در ادامه مطلب.

(ضرب المثل های شیرین ایرانی یکی از راه های آموزش سبک زندگی در قدیم و حال بوده و میباشد )

چون یك نفر به دقت تمام برای دیگری حرف بزند اما آخر كار ببیند كه حرفش در او اثر نكرده، این مثل را به زبان می‌آورد.

یك بابایی مستطیع شده بود و به مكه رفته بود و برگشته بود و شده بود حاجی و همه به او می‌گفتند: حاجلی (حاج علی)

اما یك دوست قدیمی داشت كه مثل قدیم باز به او می‌گفت: كللی (كل علی ـ كربلایی علی). مثل اینكه اصلاً قبول نداشت كه این بابا حاجی شده!

این بابا هم از آن آدم‌هایی بود كه تشنه عنوان و لقب هستند و دلشان لك زده برای عنوان! اگر هزار بلا سرشان بیاید راضیند اما به شرط اینكه اسم و عنوان آنها را با آب و تاب ببرند! حاج علی پیش خودش گفت: باید كاری بكنم تا رفیقم یادش بماند كه من حاجی شده‌ام به این جهت یك شب شام مفصلی تهیه دید و رفیقش را دعوت كرد. بعد از اینكه شام خوردند، نشستند به صحبت كردن و او صحبت را به سفر مكه‌اش كشاند و تا توانست توی كله رفیقش كرد كه حاجی شده

بقیه در ادامه مطلب!

محمد جعفري- آن روز بانک شلوغ تر از هميشه بود. انگار همه مشتري ها تصميم گرفته بودند همه کارهاي بانکي شان را در همان روز انجام دهند. وقتي وارد شدم و از دستگاه نوبت گرفتم ۴۵ نفر جلوتر از من بودند. اگر مي خواستم صبر کنم بايد حدود يک ساعت در بانک مي ماندم. کارهاي عقب افتاده زيادي داشتم و نمي توانستم منتظر بمانم. اين پا و آن پا مي کردم و دنبال راهي بودم تا اين که پسر جوان و خوش برخوردي جلو آمد. سلام کرد و نوبتش را به من داد

بقیه در ادامه مطلب.

زني از خانه بيرون آمد و سه پيرمرد را با چهره های زیبا جلوي در ديد. به آنها گفت: « من شما را نمي شناسم ولي فکر مي کنم گرسنه باشيد، بفرمائيد داخل تا چيزي براي خوردن به شما بدهم.» آنها پرسيدند:« آيا شوهرتان خانه است

بقیه در ادامه مطلب